Banda Rycerza Śmieszka

Bandycka grupa dowodzona przez zhańbionego rycerza Kristina z Attre, zwanego Rycerzem Śmieszkiem, który po banicji z Attre zajął się działalnością rozbójniczą. Jego pseudonim wziął się od blizn spowodowanych paskudnym nacięciem ust bandyty przez diuka Windhalma, ówczesnego władcy Attre.
Podczas rozprawy sądowej, w której oskarżano Kristina o pogwałcenie praw lennych Attre, rycerz uśmiechał się głupkowato, gdy czytany był wyrok skazujący go na dożywotnie opuszczenie kraju. Z uwagi na tę zuchwałość diuk Windhalm uwiecznił uśmiech na twarzy skazańca ostrym nożem.

Banda została zwołana przez Kristina około początku roku 1265 w Srebrogórzu. Przyłączyli się do niej wszelkiej maści złodzieje, skazańcy, zbiry i dezerterzy. Jednym ze słynnych członków bandy był Dermot Ludojad – znany w całym Srebrogórzu morderca, na którym ciążyła paskudna klątwa.
Rozbójnicy plądrowali słabo strzeżone placówki i wsie na południu księstwa, mordowali także podróżników. Kres działaniom bandy położyła grupa żołnierzy z regionu Wiekoborza pod dowództwem Alysanne, nieustraszonej córki tamtejszego pana. Rozbicie Bandy Rycerza Śmieszka nazwano Obławą Rakarzy. Po tym wydarzeniu większość z członków bandy zginęło i grupa przestała istnieć.

***