Genealogia Enillydów


Założycielem dynastii był pierwszy diuk Srebrogórza, Emer zwany Bezbrodym. Za żonę wziął sobie Felicję, jasnowłosą córkę zapomnianego już rycerza z Cintry. Emer i Felicja mieli czworo dzieci: Feliksa, Adalię, Klaudię i Kleona.

Po śmierci Emera tron objął najstarszy syn, Feliks, później znany jako Budowniczy. Feliks był przyjacielem króla Correla, ówczesnego władcy Cintry, który dał mu rękę swej bliskiej krewniaczki, Stefanii. 
Feliks i Stefania mieli troje dzieci: Kornetta, Klemensa i Lukrecję. Następcą tronu był Kornett, jednak dziedzic zmarł jeszcze za życia swego ojca. 

Gdy zmarł diuk Feliks, władanie w Srebrogórzu przypadło jego drugiemu synowi, Klemensowi. Ożenił się on z Elizą z Verden, która dała mu dwójkę dzieci: Aelę i Steffrona. 

Po krótkich rządach Klemensa tron objął jego syn, Steffron, zwany Szarpniętym. Żoną Steffrona była Gwenyth z Attre. Para miała dwójkę dzieci: Kornela i Stefanię, jednak ten pierwszy zmarł bardzo młodo. 

Po śmierci Steffrona tron przypadł Stefanii, która była już wydana za Coenradda z Vicovaro, jednak wedle srebrogórskiego prawa jej małżonek nie sprawował władzy, a jego tytuł diuka był symboliczny. 
Stefania i Coenradd mieli czworo dzieci: Emera, Korelię, Kornetta i Adama. 

Po śmierci diuszesy władanie w księstwie objął najstarszy syn, Emer (Coenradd jako diuk małżonek zmuszony był abdykować). Diuk Emer II zwany Czystym oraz Pielgrzymem ożenił się z Różą van Brakken. Mieli oni czworo dzieci: Steffrona, Adalię, Felicję i Kornela. Ten ostatni zmarł wraz z matką podczas narodzin.
Emer II abdykował zaraz po śmierci swej małżonki. 

Tron odziedziczył Steffron, najstarszy syn, jednak z uwagi na jego młody wiek, tymczasowe władanie sprawował brat Emera II, Kornett zwany później Czarnym. Tytułowany był jako diuk regent.
Kornett nie miał zamiaru oddawać tronu prawowitemu dziedzicowi i w Srebrogórzu doszło do krótkiej wojny obu stronnictw, w której Kornett zginął. 

Steffronowi oficjalnie nie udało się odzyskać tronu, bowiem krajem zawładnęło stronnictwo Nilfgaardu. Po II Wojnie Północnej diukiem został nilfgaardzki szlachcic, Jan Vadenkamp. Steffron wypowiedział Nilfgaardczykowi wojnę, a przez swoich stronników okrzyknięty został Steffronem II i jedynym prawowitym władcą Srebrogórza.