Zakon Białej Róży

Zakon Białej Róży

Zakon rycerski zrzeszający niegdyś szlachtę i rycerzy, obecnie również  osoby niższego stanu, które stać na opłacenie członkostwa w Kapitule Zakonu w wysokości tysiąca koron novigradzkich.
Przed Wojnami Północnym władze zakonu starały się o nadania ziem dla braci zakonnych. W Srebrogórzu zaoferowano im takowe za władania diuka Feliksa „Budowniczego” w zamian za pomoc w utrzymaniu pokoju i sprawowania pieczy nad kopalniami srebra. Komturia zakonu osiadła na granicy Grzywy i Wiekoborza w zamku Aranfort.

W 1198 za sprawą ówczesnego zwierzchnika Zakonu Białej Róży w Srebrogórzu – Cedryka z Löhnen – doszło do buntu nazwanego później Aferą Srebro. Kapituła potępiła działania brata Cedryka i wysłała wsparcie dla wojsk Steffrona I. Po zakończeniu działań wojennych Zakon wrócił do pełnienia warunków zawartych w Pakcie Srebrnych Róż.

Obecnym komturem domu zakonnego w Srebrogórzu jest Lennart de Ruyter, a emisariuszem zakonu w Emersvort Aleksander z Vangerbergu. W obecnie trwającej wojnie domowej w Srebrogórzu zakon opowiedział się po stronie Enillydów.

***