Chłopi i rolnictwo

Chłopi są najliczniejszą grupą w społeczeństwie i stanowią aż 80 procent całkowitej ludności. Zajmują się głównie uprawą ziemi oraz hodowlą zwierząt. Choć są wolni i swoje domostwa czy majątki dziedziczą wedle tradycji bez żadnych ograniczeń, tak ziemie, na których mieszkają, chłopi dzierżawią od swych panów (rycerzy lub innej szlachty), którzy z kolei otrzymują ją od monarchy w lennie. Za dzierżawę tych ziem chłopi płacą rocznie pieniędzmi, częścią zbiorów lub żywym inwentarzem, choć czasem też wykonują prace na rzecz pana i tym samym unikają standardowych opłat.

Rozrost rolnictwa wymaga zakładania nowych pól w miejscach zalesionych lub o nieoranej ziemi. Drewno pozyskiwanie z wyrębu lasów używane jest w budownictwie, natomiast pozostawione korzenie są wypalane, a ziemia wyrównywana. Na części pól wysiewa się zboże lub warzywa, zaś na pozostałym terenie pasane jest bydło.

Chłopi, podobnie jak mieszczanie, posiadają zakaz polowania w lasach pańskich. Wyjątek stanowią drobne ptactwo, zające, wiewiórki oraz lisy. Mieszkańcy wsi, w przeciwieństwie do mieszczan, mogą jednak bez ograniczeń nosić tam broń, choć wieśniakom i tak w razie potrzeby za oręż służą po prostu narzędzia, takie jak kosy, sierpy, siekiery czy widły.
Od czasu nilfgaardzkiego panowania chłopi w Srebrogórzu mogą także kupować niewolników, którzy pomagają im przy pracy.

***