Scoia’tael

Elfie brygady bojowników (częściowo wspierane przez krasnoludów i niziołków) toczących wojnę o charakterze partyzanckim i podjazdowym na terenie Królestw Północy w latach 1263-1268. Ich działania były odpowiedzią na rasizm i dyskryminację Starszych Ras przez ludzi. Charakterystycznym elementem ich odzienia były przyczepione do czapek wiewiórcze ogony.

Bojownicy Scoia’tael (potocznie zwani Wiewiórkami) podzieleni byli na grupy od kilku do kilkunastu osób zwane Komandami. Pierwsze komanda powstały w Kaedwen w czasie I Wojny Północnej. Korzystając z zaangażowania armii w działania wojenne na południu rozpoczęły wojnę podjazdową, mordując ludzi na traktach i w lasach, napadając na karawany i mniejsze wsie. Obszar ich terrorystycznej aktywności rozszerzył się po wojnie obejmując tereny od Redanii aż po Jarugę. Ich terrorystyczne działania doprowadziły do zwiększenia niechęci Nordlingów wobec nieludzi, co spowodowało reakcję w postaci licznych pogromów, masowych egzekucji i nasilenia prześladowań elfów, krasnoludów, niziołków czy gnomów. 

Elfy Scoia’tael brały udział w różnych wydarzeniach, m.in. w Przewrocie na Thanedd.

Podczas II Wojny Północnej liczne elfie komanda zjednoczyły się i dołączyły do nilfgaardzkiej armii za linią frontu. Utworzona została dowodzona przez Isengrima Faoiltiarnę Brygada Vrihedd, złożona w całości z bojowników Scoia’tael. Jak się później okazało, elfie komanda prawdopodobnie od samego początku swego istnienia były silnie powiązane z Nilfgaardem, choć cesarskie władze temu zaprzeczają. 

Po II Wojnie brygadę rozwiązano, a jej oficerów oddano w ręce Nordlingów. Na mocy Pokoju Cintryjskiego oficerowie mieli zostać objęci amnestią. 

Po wojnie komanda z grubsza przestały być aktywne i nie stanowiły już większego zagrożenia. Niekiedy pojawiają się słuchy o aktywności niedobitków Scoia’tael na terenach północnych, jednak elfy szybko są dławione przez miejscowe władze. 

***