Wiara i religie

Wierzenia w pozaziemskie istoty boskie przenikają do życia codziennego i zwykle towarzyszą ludowi od narodzin aż do śmierci. Wierni uczęszczają do kaplic i świątyń w każdą niedzielę lub sobotę, przed spożyciem posiłku zmawiają krótkie modlitwy, biorą udział w obrzędach, zaś rycerze swe śluby składają na wiarę i bogów. 
Wyjątek stanowią niektóre prowincje cesarskie i sama stolica Nilfgaardu, gdzie władze drogą propagandy wypleniły religie teistyczne i zastąpiły je wywyższoną do kultu filozofią solarną. 
Ateizm w Królestwach Północy narodził się na uniwersytetach oraz wśród czarodziejów, lecz poza nimi nie ma dużego wzięcia, a sami niewierni zwykle traktowani są z dystansem.

Do najbardziej rozpowszechnionych religii w Królestwach Północy należą kulty Melitele, Kreve oraz Wiecznego Ognia. Odpowiednikiem tego pierwszego na Wyspach Skellige jest kult Freyji. We wszystkich trzech głównych religiach północy pojawia się postać Proroka Lebiody, którego mądrości zapisane są w Dobrej Księdze. 

Poza wymienionymi religiami ludność całym kontynencie oddaje cześć przeróżnym świętym, pomniejszym lokalnym bożkom i idolom. Takie wierzenia są zazwyczaj traktowane pobłażliwie lub zwyczajnie ignorowane, o ile nie wyrosną do rozmiarów zagrażających tradycyjnie przyjętym kultom. 

Dygnitarze kościelni na północy często znajdują się blisko dworu lub nawet w radach królewskich, a ich pozycja duchowa budzi powszechny szacunek. Inaczej wygląda to w Nilfgaardzie, gdzie przedstawicielom kościołów nie zezwala się na pełnienie żadnych funkcji publicznych – wyjątek stanowi kult solarny, który i tak jest apolityczny. 

W ramach kultów teistycznych sposobem szczególnego manifestowania religijności jest stawianie przydrożnych kapliczek, symboli wiary i kamieni pokutnych. Wiele z nich stawia się we wsiach, na rozstajach dróg lub wzdłuż głównych traktów. Istotne jest też gromadzenie relikwii i pamiątek po świętych. W ten sposób wspierany jest ich kult, a świątynie i kościoły wraz z rosnącą ilością relikwii zdobywają większy prestiż. Za najświętszą relikwię na północy uważa się szczątki Proroka Lebiody złożone w sarkofagu w jednej ze świątyń Wiecznego Ognia w Novigradzie. W Srebrogórzu najsłynniejszą relikwią jest zamknięta w srebrnej szkatułce „Tajemnica Wszechmatki Brzeskiej” – bliżej nieokreślony przez siostry zakonu uświęcony przedmiot ściśle związany z Objawieniem. Artefakt ten spoczywa w kaplicy klasztoru Melitele pw. Objawienia Wszechmatki Brzeskiej. 

Najohydniejszym i zakazanym na całym kontynencie kultem jest nauka Coram Agh Tera, którego zgromadzenia odbywają się w ścisłej tajemnicy.

***