Fechtunek

Opis fabularny

Sztuka fechtunku uchodzi za najbardziej wyrafinowany rodzaj walki bronią krótkiego dystansu. Obejmuje posługiwanie się różnego typu ostrzami jedno i dwuręcznymi, m.in. sztyletami, szablami i mieczami długimi. Asortyment ten wykorzystywany jest zarówno do ochrony osobistej czy w honorowych pojedynkach, jak i na polu bitwy. Z uwagi na zawrotne ceny misternie wykonanych mieczy, fechmistrzowie kojarzeni są często z bogatszą warstwą społeczną.

Do niedawna przywilej dzierżenia miecza u pasa należał jedynie do szlachty, rycerstwa i ewentualnie bogatego mieszczaństwa. Choć dziś takie prawo nie ma już miejsca, tak ów zwyczaj wciąż pozostaje żywy i osoby nisko urodzone uzbrojone w ten oręż mogą być postrzegane jako złodzieje, hieny cmentarne bądź plądrownicy.
W rozgrywce fabularnej Mistrzowie Gry wezmą tę umiejętność pod uwagę podczas adekwatnych sytuacji, np. niemechanicznego starcia z innym graczem lub bohaterem niezależnym.

Użycie i rozwój

Aby użyć umiejętności, należy wejść w tryb walki (w gumpie postaci lub poprzez tabulator) i wybrać cel, który ma zostać zaatakowany. Postać będzie uderzać z najszybszą możliwą częstotliwością daną dzierżonej broni.

Pierwszych 20% umiejętności Fechtunku mogą nas nauczyć wyszkoleni instruktorzy, napotkani rycerze bądź doświadczeni żołnierze. Aby samodzielnie wytrenować tę umiejętność należy jak najwięcej ćwiczyć – w salach treningowych, w walkach kontrolnych z partnerem bądź podczas eksploracji i zwiedzania świata.

Do poziomu 50% umiejętność możemy ćwiczyć na manekinach treningowych. Powyżej poziomu 50% możemy się szkolić jedynie walcząc z innym przeciwnikiem. Najpopularniejszą i najbardziej efektywną metodą są sparingi między dwoma postaciami. Najlepsze efekty osiąga się podczas sparingów bronią o niskich obrażeniach i wysokiej prędkości, co pozwala wydłużyć czas między odpoczynkiem na zregenerowanie swoich ran. Oprócz kontrolowania paska życia, warto również zwracać uwagę na pasek kondycji, ponieważ jej niski poziom wydłuża naukę

Mechanika

Fechtunek grupuje bronie o największym DPS (damage per second – stosunek wysokości obrażeń do prędkości ataku). Jest tó również broń dedykowana dla skrytobójców ze względu na właściwości sztyletów i puginałów.

  • „Atak z ukrycia” możliwy dla broni krótkich;
  • Możliwość zatruwania broni jednoręcznych;
  • Wszystkich broni można używać zarówno z ziemi jak i z siodła;

Przykładowe macro
!Loop
Assistant.Macros.DoubleClickAction|1073756432|38945
Assistant.Macros.PauseAction|00:00:03

Gdzie Double Click należy ustawić na manekin.

Umiejętności komplementarne
Przedmioty – noże i sztylety

Noże i sztylety

Żelazny sztylet Zwykły żelazny sztylet, niezbyt wytrzymały, lecz przydatny zarówno do pracy, jak i jako broń zapasowa.
Nóż rzeźniczy Stalowy nóż stosowany przez masarzy do obróbki mięsa. Nadaje się też do patroszenia zabitych zwierząt.
Nóż myśliwski Solidny nóż stalowy, idealny do patroszenia oraz skórowania zabitych zwierząt.
Tasak Narzędzie kuchenne wykonane z żelaza, w ostateczności może służyć jako broń.
Mizerykordia Wąski stalowy sztylet służący przede wszystkim do dobijania rannych zbrojnych. Kultura użytku tego sztyletu została rozwinięta przez północne rycerstwo, aby oszczędzić cierpień konającemu przeciwnikowi.
Puginał Stalowa, miniaturowa wersja miecza służąca jako broń zapasowa. Powszechnie stosowana też przez skrytobójców z uwagi na łatwość ukrycia tej broni.
Doriańskie noże Para ostrych jak brzytwa noży ze stali, ulubiona kombinacja doriańskich zbirów.

Przedmioty – miecze jednoręczne

Drewniany miecz treningowy Służący do ćwiczeń miecz wykonany z drewna. Odpowiednio obciążony, aby jak najlepiej imitować prawdziwą broń.
Cintryjski miecz Miecz o bardzo cienkim i skutecznym ostrzu, którego wąsko zakończony czubek nadaje się również do pchnięć. Blokowanie jednak szybko stępi ostrze, dlatego najlepiej radzi sobie w towarzystwie tarczy.
Cintryjski tasak Jednosieczna broń powstała w wyniku ewolucji myśliwskiego noża, początkowo służyła do dobijania rannej zwierzyny. Z czasem tasaki zaczęły być używane przez mieszczan i wojskowych, którzy koniecznie chcieli nosić przy sobie cokolwiek podobnego do miecza. Tasaki zadają niezłe obrażenia cięte, lecz kompletnie nie nadają się do pchnięć.
Elfia taldaga Elegancka broń jednosieczna kuta przez elfy z Dol Blathanna. Moda na taldagi szybko rozprzestrzeniła się na całym kontynencie, przez co często używane są nie tylko przez elfy. Idealna do cięć, aczkolwiek bardzo słaba przy pchnięciach.
Krasnoludzki miecz Solidne stalowe ostrze o surowym wyglądzie, stosowane przede wszystkim do zadawania ran kłutych, choć nie najgorzej radzi sobie podczas cięć.
Kupiecka szabla Stosunkowo długa broń jednosieczna o charakterystycznym, wygiętym ostrzu. Na południu stosowana przez podróżnych handlarzy do ochrony osobistej, co rozpowszechniło obecną nazwę tej szabli.
Miecz giermka Zaszczyt pełnienia służby giermka, prócz obowiązków niesie za sobą wiele przywilejów, a jednym z nich jest dzierżenie miecza. To ostrze jest przede wszystkim symbolem statusu, choć bardzo dobrze radzi sobie w prawdziwej potyczce.
Mieszczański miecz Oręż noszony przez mieszczan na tyle zamożnych, aby pozwolić sobie na miecz z prawdziwego zdarzenia. W doświadczonych rękach może być zaiste zabójczym narzędziem.
Myśliwski kordelas Jednosieczna broń powstała w wyniku ewolucji myśliwskiego noża, początkowo służyła do dobijania rannej zwierzyny. Z czasem tasaki zaczęły być używane przez mieszczan i wojskowych, którzy koniecznie chcieli nosić przy sobie cokolwiek podobnego do miecza. Tasaki zadają niezłe obrażenia cięte, lecz kompletnie nie nadają się do pchnięć.
Nilfgaardzki kordelas Jednosieczna broń powstała w wyniku ewolucji myśliwskiego noża, początkowo służyła do dobijania rannej zwierzyny. Z czasem tasaki zaczęły być używane przez mieszczan i wojskowych, którzy koniecznie chcieli nosić przy sobie cokolwiek podobnego do miecza. Tasaki zadają niezłe obrażenia cięte, lecz kompletnie nie nadają się do pchnięć.
Nilfgaardzki miecz Pięknie zdobiony cesarski miecz z ciemnej stali, noszony w Nilfgaardzie przez mieszczan i szlachtę do obrony własnej.
Piracki kordelas Jednosieczna broń powstała w wyniku ewolucji myśliwskiego noża, początkowo służyła do dobijania rannej zwierzyny. Z czasem tasaki zaczęły być używane przez mieszczan i wojskowych, którzy koniecznie chcieli nosić przy sobie cokolwiek podobnego do miecza. Tasaki zadają niezłe obrażenia cięte, lecz kompletnie nie nadają się do pchnięć.
Sierp Narzędzie rolnicze służące do prac żniwnych. Od biedy może posłużyć za broń, jednak producenci nie gwarantują cudów.
Zbójecka szabla Przed laty ulubiona broń redańskich zbirów, wykonywana z żelaza. Z biegiem czasu utraciła na popularności, choć wciąż jest w użytku.
Żelazny cintryjski miecz Uboższa wersja cintryjskiego miecza stalowego, stosowana głównie przez ubogie rycerstwo. Czasem jest też na wyposażeniu wojsk najemnych.
Beauclairska szpada Zabójcza broń o długim, wąskim ostrzu opracowana w Toussaint na potrzeby częstych pojedynków mieszczańskich. Beauclairską szpadą można uratować swój honor przebijając na wylot czaszkę przeciwnika.
Beauclairski miecz Drugi rodzaj broni pojedynkowej pochodzącej z Toussaint. Znany też jako rapier, ewoluował i otrzymał solidniejszą budowę, przez co jest jeszcze bardziej śmiercionośny od pierwowzoru.
Lyrijka Zbudowana na beauclairski styl broń pojedynkowa rozwinięta najprawdopodobniej w Lyrii. Od pierwowzoru różni się jednak zastosowaniem, bowiem szerokie ostrze służy głównie do zadawania cięć.
Przedmioty – miecze dwuręczne
Attreński bastard Wykonywany z ciemnej stali miecz służący częściej do pojedynków, niźli do użytku w bitwie. Attreńscy miecznicy nie opanowali kształtowania ciemnej stali tak dobrze, jak Nilfgaardczycy, przez co broń jest stosunkowo krucha, aczkolwiek nadrabia skutecznością sztychów i cięć.
Cintryjski bastard Cintryjskie ośrodki kowalskie od lat naśladują kunszt swych attreńskich sąsiadów, a ten miecz jest tego najlepszym przykładem. Kuty z konwencjonalnej stali jest jednak solidny i w odpowiednich rękach zabójczy.
Miecz długi Broń powszechnie stosowana przez zbrojnych na całym kontynencie. Niezawodna i skuteczna, nadaje się zarówno do pojedynków, jak i na polu bitwy.
Gnomi bastard Miecznicy z każdego zakątka świata od lat próbują odtworzyć legendarny sposób wykuwania gnomich gwyhyrów, które uznawane są za najlepsze miecze na świecie. Oryginały dawno już przestały być produkowane, jednak tego typu kopie są mimo wszystko wyśmienitym orężem.
Miecz Proroka Lebiody Bogato zdobiony, piękny oręż kuty na modę mieczników z Poviss. Wedle miejskich legend na dalekiej północy, podobną bronią Prorok Lebioda miał ranić smoka, nim ten go pożarł. Prawdziwe dzieło sztuki – równie zabójcze, co eleganckie.
Nilfgaardzki bastard Kuty z ciemnej stali miecz bękarci jest przede wszystkim symbolem wysokiego statusu. Idealnie nadaje się zarówno do pchnięć, jak i siekania.
Redański miecz długi Ulubiona broń wśród redańskiego rycerstwa, dzięki swej znanej skuteczności rozpowszechniona również w innych krainach. Pięknie zdobione, dostojne ostrze zadające śmiertelne rany cięte.
Sihill Drogocenny miecz z mahakamskiej stali kuty przez krasnoludów z użyciem mało znanych, zaawansowanych technik metalurgicznych. Ogniś cechowały się krótszymi jelcami, jednak ewoluowały upodabniając się do mieczy wytwarzanych przez ludzi. Krasnoludzkie sihille są bez wątpienia jednymi z najlepszych produkowanych obecnie broni.
Vicovarski miecz długi Zabójcze, ale i eleganckie ostrze w stylu vicovarskim, w ostatnich latach uwielbione przez cesarskich rycerzy.
Viroledanka Szczyt nilfgaardzkiej sztuki kowalskiej, broń idealna w każdych warunkach. Wedle reguły, każdy miecz kuty w stylu viroledańskim musi nosić inskrypcję: „Nie dobywaj bez przyczyny, nie chowaj bez honoru.” Z uwagi na skomplikowaną konstrukcję, viroledanki – w przeciwieństwie do większości kutych obecnie mieczy cesarskich – nie zawierają ciemnej stali.
Wiedźmiński miecz  Elitarna broń stalowa, która dzięki zaawansowanej i skomplikowanej formule pokryta jest trwałym srebrem. Wedle powszechnych informacji, tego typu miecze służą wiedźminom do zabijania potworów.
Żelazny bastard Uboga wersja kutych w Cintrze mieczy bękarcich. Tego typu oręż może być równie zabójczy, co zawodny z uwagi na kruchy materiał, z którego jest produkowany.