Sądy, kary i więzienie

Przestępstwa i kary

Najgorsi przestępcy, czyli mordercy oraz spiskowcy karani są powieszeniem (najczęstsza forma egzekucji mężczyzn, zwłaszcza przy recydywie) lub ścięciem głowy (zarezerwowane dla szlachty).
Kolejnymi formami egzekucji są spalenie na stosie (dla heretyków i fałszerzy pieniędzy), rozerwanie końmi, ćwiartowanie czy nabicie na pal. Kobiety są najczęściej topione lub w przypadku zabicia noworodka grzebane żywcem. Wyroki niemal wyłącznie wykonuje kat.

Niektóre mniej poważne występki można odkupić płacąc grzywnę. Ta wędruje zwykle do kasy miejskiej lub częściowo jako odszkodowanie dla tego, komu stała się krzywda. Można też wykupić się z morderstwa, o ile sprawca zapłacił głowszczyznę.

Szlachta znajduje się właściwie poza prawem i strażnicy nie mogą na nią podnieść ręki – chyba, że rozkaz taki wydany zostanie przez seniora.

Niektóre występki przeciw porządkowi publicznemu karane są pręgierzem, czyli wystawieniem na publiczne pośmiewisko na rynku. Dla ukaranego gorsza niż sam pręgierz jest strata honoru, która za nim i jego rodziną może ciągnąć się przez długie lata.


Sądy

Sądzenie przestępców jest bardzo zróżnicowane. Na wsiach osąd i wyrok wydaje zazwyczaj sołtys, starszy wioski lub wójt. Jeśli przewina godna jest kary śmierci, winowajca prowadzony jest przed oblicze władcy regionu, który decyduje o osądzeniu.
Jeśli władze miasteczka lub wioski nie radzą sobie z wydaniem wyroku na oskarżonym (np. gdy sprawa jest zbyt skomplikowana), sprawa również przekazywana jest zwykle do seniora.

Pod nilfgaardzkim władaniem w Złotospadach wobec oskarżonych prowadzony jest proces postępowania, którym kieruje powołany przez diuka sędzia (maestro arbiter). W normalnych przypadkach sędzia wydaje wyrok samodzielnie, zaś w procesach dotyczących racji stanu powołana zostaje ława jurorów, którzy o winie lub niewinności skazanego decydują drogą głosowania. Powołanych jurorów na ławie jest pięciu i każdy posiada jeden głos, natomiast głos sędziego liczony jest podwójnie – co razem daje siedem możliwych głosów. Jurorami mogą być znani mieszczanie, kler, urzędnicy ziemscy bądź szlachta.

Oskarżonemu szlachcicowi przysługuje prawo do skorzystania z Próby Walki. Wtedy zamiast postępowania karnego oskarżony staje do pojedynku z przedstawicielem oskarżyciela. Potencjalny winowajca może również powołać swego reprezentanta (zwanego szampierzem), który pojedynek stoczy w jego imieniu. Wynik walki ma być determinowany przez bogów (u Nordlingów) lub przez los i przeznaczenie (u Nilfgaardczyków). Jeśli oskarżony bądź jego przedstawiciel zwycięży, uznaje się go za wolnego od winy. Pojedynki w Próbie Walki toczone są do pierwszej krwi, lecz równie dobrze mogą zakończyć się śmiercią.


Więzienie

Za więzienia służą głównie lochy na podzamczu. Niektóre miasta lub miasteczka posiadają specjalne budynki przeznaczone dla przetrzymywania przestępców lub oskarżonych wyczekujących procesu.

W więzieniach przetrzymywani są zarówno mężczyźni jak i kobiety, a ich segregacja dokonywana jest na podstawie statusu społecznego i rodzaju przewinienia. Więzienia nigdy nie pełnią funkcji resocjalizacyjnej i są wyłącznie miejscem kary.

***