Oedrhena

Suchy i górzysty obszar położony na południowo-zachodnim wybrzeżu Srebrogórza. Niegdyś wraz ze wschodnią Danrheną tworzył jednolity region Rheny, który jednak w 1130 roku został podzielony.
Oedrhena została wtedy zaanektowana do majątku Niskobrzegu i wyswobodziła się dopiero w roku 1263 za sprawą Aenara Okrutnego z domu Księżyca, ponownie stając się samodzielnym wasalem władcy Srebrogórza w Emersvort.
W 1268 Oedrhena opowiedziała się po stronie Nilfgaardu w wojnie domowej przeciwko Steffronowi II.

Jedynym czynnym zamkiem w Oedrhenie jest Księżycowa Samotnia, siedziba Aenara. Warownia od dziesiątek lat była rodową rezydencją domu Księżyca, czyli rycerzy zaprzysiężonych dawnym seniorom Rheny.
U stóp Księżycowej Samotni spoczywa miasteczko rybacko-handlowe o nazwie Przystań.

Majątek Oedrheny zawiera również wsie Skalica (położona na północy) oraz Trosedd (ulokowana na południu).

***

Społeczeństwo, kultura i religia

W latach 1267-1268 niemal wszyscy Rheńczycy ze wschodu przenieśli się do Oedrheny, przez co ten niewielki region stał się bardzo zaludnionym majątkiem.

Rheńczycy są ludem znanym z silnego przywiązania do legend i dawnych bohaterów. Opowieści o górskich herosach walczących z olbrzymami czy smokami stanowią nieodłączną część rheńskiego folkloru.
Rdzenni wojownicy z Oedrheny z reguły za nic mają hasła takie jak honor czy uczciwość w boju i chociaż przyjął się tam zwyczaj pasowania na rycerzy czy dziedziczenia tytułów i majątków, Rheńczycy w swej większości wychodzą z założenia, iż cel uświęca środki, a spryt jest bardziej przydatny od honoru.
Rhena jest jedynym regionem w Srebrogórzu, w którym od dawna na co dzień stosuje się dialekt nilfgaardzki. Jest on tam również językiem urzędowym i tylko nieliczni znają wspólną mowę. Ponadto rheńska ludność nigdy nie była silnie związana z resztą Srebrogórza i cechowała się niechętną, a nawet wymuszoną lojalnością wobec swych diuków.
Po zawarciu oficjalnego sojuszu z cesarską władzą w 1268 roku Rheńczycy z Oedrheny chętnie przyjęli niektóre nilfgaardzkie prawa, takie jak np. ustrój niewolniczy czy równouprawnienie kobiet i mężczyzn w wielu dziedzinach.
Główną religią wyznawaną w tym regionie jest Kreve, choć nie znajduje się tam ani jedna świątynia, a jedynie kapliczki i niewielkie kościoły.

***

Lokalna gospodarka

Głównym źródłem dochodu Rheny od zawsze było winiarstwo. Produkowane tam trunki znane są od Nazairu aż po Kovir, choć w skali światowej zawsze ustępowało winom z Toussaint, z Vicovaro czy nawet tym z Cidaris.
Rheńczycy żyją też z hodowli kóz i rybołówstwa, a w mniejszym stopniu z roli, jako iż tamtejsze ziemie nigdy nie należały do najżyźniejszych.

***

Siły zbrojne

Wojsko Oedrheny zasilone zostało w 1268 roku przez Nilfgaardczyków i w całości stanowi część Srebrnej Brygady, a dokładniej jej II batalionu. Liczy około dwustu pięćdziesięciu żołnierzy. Pełne dowództwo nad wojskiem sprawuje Aenar Okrutny, a w skład oficerski wchodzi kilku jego podwładnych oraz nilfgaardzki lejtnant.

***

Ciekawostki

Oedrhena posiada Prawo Miecza, co oznacza, że lokalni panowie mogą wymierzać na swych ziemiach karę śmierci bez konsultacji ze swym seniorem.

W 1268 roku w Oedrhenie wprowadzono prawo do posiadania, sprzedawania i kupowania niewolników.

Instytucje religijne nie są zwolnione z podatku.

W Oedrhenie zakazany jest Kult Wiecznego Ognia pod karą chłosty lub więzienia oraz kult Lwigłowego Pająka pod karą śmierci.

Sprawujący władzę zawsze nosi przydomek „Pierwszego Miecza Królowej”.

Na oedrheńskich ziemiach dozwolone jest wielożeństwo, jednak tylko w przypadku mężczyzn. Kobiety nie mogą posiadać więcej, niż jednego męża. To prawo nie zmieniło się nawet po tzw. równouprawnieniu nilfgaardzkim.

Oedrheńczycy chowają swych zmarłych na wzgórzach.

***