Kupiecka Unia z Dillingen

Spółka handlowa założona w roku 1264 w bruggeńskim mieście Dillingen z inicjatywy grupy aspirujących kupców, zaraz po zakończeniu I Wojny Północnej.

Udziałowcy spółki dorobili się dużych pieniędzy na sprzedaży materiałów budowlanych do krain ogarniętych zniszczeniami po wojnie, w których odbywały się masowe odbudowy.

Cztery lata później, podczas II Wojny Północnej, Unia doznała poważnych szkód, jako iż większość placówek spółki została zniszczona, a część członków zabita. Po zakończeniu wojny, monopol na umowy dotyczące rewitalizacji zniszczonych miast zyskała międzynarodowa Korporacja Handlowa, z którą Kupiecka Unia z Dillingen nie miała żadnych szans konkurować. Od tamtej pory Unia nie jest zbyt dochodowym przedsiębiorstwem i za wszelką cenę próbuje utrzymać się na bezlitosnym rynku.

Obecnie Unia posiada jedynie dwie placówki: siedzibę główną w Nastrogu w królestwie Verden oraz filię w srebrogórskiej stolicy Emersvort. Działalność firmy odbywa się wokół importu przypraw i węgla oraz eksportu produktów spożywczych do Attre i Nazairu. W ostatnich miesiącach Unia zdobyła także prawo do wydobywania rudy dwimerytu spod elfich ruin Lerralyn, choć złoża są ubogie i nie przynoszą zbyt wielkich zysków.

Konkurencją dla aktywności Unii jest przedsiębiorstwo prowadzone przez kovirskiego kupca, Vanizzi Eksport Import sp. z o.o.

Na czele Kupieckiej Unii z Dillingen stoi dyrektor Colster, który przebywa siedzibie głównej w Nastrogu i z uwagi na słaby stan zdrowia nie jest w stanie podróżować. Szefem placówki w Emersvort jest Talbot z Gors Velen, pełniący także funkcję zastępcy dyrektora firmy. Znanymi udziałowcami Unii w Srebrogórzu są także: baronet Ernest Pryn z Saldfenu, attreńska konsul Joanna van Steden i burmistrz Cengor Barszcz.

***