Pozostałe postaci

Bracia WpierdolecWiedźmaSiostra WieraRycerz RóżDermot LudojadAlvaerelleSelena Balfour

Bracia Wpierdolec

Powszechnie niewiele wiadomo na temat pochodzenia tych bezlitosnych najemników. Jedni mawiają, że Bracia Wpierdolec rzeczywiście są braćmi, redańskimi bliźniakami; inni zaś twierdzą, iż jest to para elifch kochanków. Pewnym jest natomiast, że są nierozłączni, kosztowni i diabelsko skuteczni. Plakaty z podobiznami Braci i nagrodą za ich głowy wiszą w niemal całej Cintrze, a od kilku lat zabójcy przebywają gdzieś w Srebrogórzu. Nikt chyba nie zna ich prawdziwych imion, niewielu zaś wie jak wyglądają. 

Jeden z Braci zawsze ukrywa oblicze pod charakterystyczną maską z długim dziobem, drugi zaś – jak na prawdziwego złodupca przystało – nigdy nie zdejmuje kaptura. Obaj są wysocy i sprawni, a do wykonywania swych zleceń korzystają z obszernego wachlarza broni, poczynając od noży czy kusz, a kończąc na wszelkiego rodzaju truciznach. 

Powiada się, iż Bracia Wpierdolec nie posiadają za grosz honoru lub wyrzutów sumienia, a każdy kontrakt wypełniają z zimną krwią, uprzednio dokładnie go planując. 

Wiedźma 

Tajemnicza guślarka mieszkająca gdzieś na pograniczu Złotospadów i Saldfenu bądź Niskobrzegu, o której krążą przeróżne legendy.
Rogaty demon z piersiami zwisającymi do podłogi, zniedołężniała babcia, sukkub, dotkniętą klątwą czcicielka Coram Agh Ter, upadła kapłanka Melitele, kochanica utopców i ghuli – to tylko niektóre z obiegających Srebrogórze opowieści na jej temat. 
Niezależnie od tego jaka jest prawda, ci którzy wiedzą jak ją odnaleźć, chętnie korzystają z jej usług. Wieśniacy za pomocą maści Wiedźmy leczą łuszczycę czy wrzody, zakochane damy wydają ostatnie oszczędności swych ojców na eliksiry miłosne, a niedomagający kawalerowie oddają cenne sygnety, by przywrócić siłę lędźwiom. 

Siostra Wiera

Wędrowna kapłanka Melitele pochodząca gdzieś z Północy. Do Srebrogórza przybyła około pięć lat temu i od tamtej pory podróżuje po krainie niosąc pomoc potrzebującym. Nieszczęśliwym małżeństwom służy dobrą radą, głodnych obdarowuje zebranym jedzeniem, zagubionym sierotom znajduje kochające domostwa, łagodzi spory między zwaśnionymi rycerzami, a przede wszystkim zakorzenia w sercach nauki Melitele. 

Wiera jest kobietą o łagodnym obliczu, cieplych oczach i kojącym uśmiechu. Na oko ma około trzydziestu lat, lecz skromne i poszarpane szaty dodają jej wieku.

Rycerz Róż

Herszt bandy rycerzy rozbójników wyjętych spod prawa w całym Srebrogórzu. Rycerz Róż i jego bezwzględni kompani plądrują wioski, napadają na podróżnych i gwałcą dziewki zarówno na ziemiach Nilfgaardczyków, jak i cintryjskich lojalistów. Odziewają się w złupione ubrania i zbroje oraz nie noszą żadnych szczególnych znaków rozpoznawczych, co władzom w całej krainie utrudnia ich schwytanie. 

Bandyta zawdzięcza swój przydomek kwiatom, które w okrutnym dowcipie on i jego ludzie wręczają skrzywdzonym przez siebie kobietom. 

Sam Rycerz Róż jest w Srebrogórzu zagadką. Twarz skrywa pod hełmem bądź kapturem, jest małomówny i rzadko kiedy pozostawia żywych świadków (nie licząc obdarowanych kwiatami zgwałconych i pobitych dziewuch).

 

Dermot Ludojad

Obłąkany pół-elf zbiegły w 1268 roku z więzienia w Emersvort, gdzie czekał na egzekucję za liczne popełnione przestępstwa, m.in. morderstwo, kanibalizm, kradzież i bluźnierstwo. 
Dermot wychował się w stolicy jako syn ludzkiego kołodzieja i elfiej praczki. W młodości związał się z bandyckim towarzystwem i mając naście lat dokonał swego pierwszego morderstwa. W noc Saovine Dermot zasadził się z nożem na zamożnego handlarza, który przeklął oprawcę tuż przed wyzionięciem ducha. Od tamtej pory oczy pół-elfa zaszły szaleństwem, a jego ciało obrastać zaczęły parchy i psia sierść. 

Obecnie poszukiwany jest żywy lub martwy, a srebrogórskie władze przestrzegają przed jego nieobliczalnością. 

Alvaerelle

Przywódczyni elfiej bandy grasującej w srebrogórskich lasach, prawdopodobnie weteranka nilfgaardzkiej Brygady Vrihedd, bowiem do krainy powróciła po Pokoju Cintryjskim. 

Alvaerelle i jej chaotyczna formacja rzadko kiedy zapuszcza się na ludzkie tereny, zwykle skupiają się na ochronie elfich ruin przed wszelkiej maści intruzami, np. archeologami lub poszukiwaczami skarbów. 
Wyjątek stanowi krwawy spór toczony z Donalem z Dorzecza, rycerzem z Grzywy. Według elfki, Cintryjczyk Donal dopuścił się zbrodni na elfich uchodźcach i jest odpowiedzialny za śmierć co najmniej sześciu rodzin, przez co banda notorycznie nęka jego podwładnych, czasem zapuszczając się nawet w okolice tamtejszego zamku. 

Selena Balfour

Pochodząca z Cidaris najemniczka, kapitan galery „Buntownik”. Podczas II Wojny Północnej była korsarką w służbie króla Ethaina. W Srebrogórzu przyjmuje głównie kontrakty ochrony statków handlowych, choć mówi się, że za odpowiednie pieniądze weźmie nawet najpodlejsze zlecenie. 

Selena nie ma łatwego życia w krainie – połowa kupców i handlarzy wystawia nagrody za jej głowę, zaś inni usilnie zabiegają o jej usługi. Na pokładzie „Buntownika” spotkać można wszystkie rodzaje żeglarzy. Są tam skelligijscy siłacze i piraci, wyjęte spod prawa bandziory czy byli żołnierze. 

Kapitan jest kobietą niestroniącą od rumu, fisstechu, męskiego towarzystwa i mordobicia. Ma kasztanowe włosy splecione w gruby warkocz, uproszoną piegami zadumaną twarz i smukłą sylwetkę. Na jej szyi zawsze ujrzeć można wisiorek zwieńczony złotą kotwiczką.