Wojny Północne

Wojnami Północnymi określane są dwa konflikty zbrojne, które osiągnęły skalę kontynentalną. Obie wojny toczyły się między Cesarstwem Nilfgaardu a Królestwami Północy.  

***


I Wojna Północna

W maju roku 1263 siły Nilfgaardu przekroczyły Góry Amell i uderzyły na krainę Erlenwaldu, z marszu też zajmując Attre. Gdy wieść o inwazji dotarła do Cintry, król Eist Tuirseach rozkazał mobilizację wojsk narodowych i wszystkich wasali. Na rozkaz nie stawiło się Srebrogórze, które było zdominowane przez pro-nilfgaardzką Radę Regencyjną. 

Latem miejsce miało wiele poważnych starć pod Brugge i Sodden. Stoczono wielką bitwę o Wzgórze Sodden, które zakończyło się sromotną klęską Nordlingów.

Jesienią doszło do bitwy w Dolinie Marnadal, gdzie Cintra wystawiła przeciw Nilfgaardowi cały swój dostępny potencjał. Starcie trwało od zmierzchu do świtu, Nordlingowie walczyli dzielnie, aczkolwiek zostali otoczeni i bezlitośnie rozbici przez cesarskie oddziały. W bitwie poległ król Eist, a jego żona, królowa Calanthe (zwana Lwicą z Cintry), zebrała kogo tylko mogła i przebiła się przez pętlę Nilfgaardczyków, by uciec do stolicy. Agresorzy wtargnęli jednak do miasta i doszczętnie je zniszczyli, a królowa Calanthe popełniła samobójstwo. Zajęcie miasta przeszło do historii jako Rzeź Cintry.

Od początku inwazji Nilfgaardczycy starali się drogą propagandy i przekupstwa zjednać sobie Nordlingów, co na początku wojny przynosiło ogromne korzyści, o czym świadczyło m.in. bezkrwawe zajęcie Attre czy już dużo wcześniejsze sparaliżowanie Srebrogórza. 
Rzeź Cintry jednak zniweczyła te plany i Nordlingowie kipieli wobec Nilfgaardu nienawiścią. 

Następstwem była wojna totalna prowadzona przez Nilfgaardczyków w Górnym Sodden, które było niszczone i palone.

Późną jesienią doszło do Drugiej Bitwy o Wzgórze Sodden, w której do walki z nilfgaardzkim najeźdźcą stanęły zjednoczone siły królestw Nordlingów: Temerii, Redanii, Aedirn oraz Kaedwen, a także wyspiarze ze Skellige. Unii przewodził król Redanii, Vizimir II, a pod wodzą Vilgefortza z Roggeveen dołączyło do niej 22 czarodziejów. 

Druga Bitwa o Wzgórze Sodden zakończyła się sromotną porażką Nilfgaardu. Łącznie w bitwie wzięło udział ponad 100 tyś. wojowników, z czego niemal 1/3 została zabita. Wygrana zjednoczonych Królestw Północy zatrzymała pochód Nilfgaardu na północ i wkrótce wojna została zakończona. 

***


II Wojna Północna

Po zakończeniu I Wojny Nilfgaardczycy, choć przegrali militarnie, zaczęli osiągać znaczne korzyści materialne dzięki ekspansji gospodarczej. Cesarscy szpiedzy szerzyli propagandę wśród Królestw Północy, przez co wielu Nordlingów była przekonana, iż na podbitych ziemiach ludziom żyje się o wiele lepiej. Dodatkowo północ była nękana partyzancką wojną rozpoczętą przez elfie brygady terrorystyczne zwane Scoia’tael

W lipcu 1267 rozpoczęła się II Wojna Północna, tym razem jednak inicjatorem konfliktu (przynajmniej oficjalnie) były królestwa Lyrii oraz Aedirn. 

Wojna ciągnęła się przez kilka miesięcy i zwieńczyła ją wielka Bitwa pod Brenną, w której po raz kolejny zjednoczone siły Królestw Północy stanęły do boju z Nilfgaardem. Zjednoczona Północ ze wsparciem różnych formacji najemnych i ochotniczych zdołała pokonać wroga i położyć kres ekspansji cesarstwa. Bitwa pod Brenną uważana jest za największe starcie militarne w dziejach historii kontynentu. 

Wojnę zakończył podpisany w kwietniu 1268 roku Pokój Cintryjski

***