Odporność na magię
Opis
Odporność na magię jest umiejętnością niezwykle trudną do opanowania, a przy tym bardzo rzadko spotykaną. Pozwala ona na zahartowanie umysłu oraz ciała, znacznie zwiększając naturalną odporność na działanie magii, zmniejszając otrzymywane obrażenia od zaklęć bezpośrednich (kule ognia, lodowe pociski, itd.) i skracając lub mitygując działania niekorzystnych uroków bądź klątw.
Stosowanie
Odporność na magię stosowana i rozwijana jest, gdy nasza postać narażona jest na ataki natury magicznej. Rozwinięcie jej do wysokiego poziomu zagwarantuje drastyczną odporność na niekorzystne efekty wrogich czarów, zwiększając na stałe posiadane punkty ochrony przed magią, które mogą zostać dodatkowo podwyższone specjalnymi przedmiotami lub pozytywnymi zaklęciami.
Trening
Umiejętności tej uczą rzadko spotykani niektórzy wędrowni rycerze bądź chętni do współpracy mistrzowie sztuk magicznych. Odporność na magię rozwijana jest podczas gdy nasza postać narażona jest na negatywne działania magiczne, np. otrzymuje obrażenia od czarów ofensywnych lub jest celem uroków i zaklęć osłabiających.
Fabuła
Jakże trudna umiejętność ochrony przed magią w zaawansowanym stopniu opanowywana jest przez bardzo małą i elitarną część społeczeństwa. Zwykle są to wędrowni rycerze, nienawidzący magii fanatycy religijni lub sami czarodzieje. Znanymi z niebywałej odporności na działania magiczne byli m.in. Vilgefortz z Roggeveen i Nina Fioravanti, którym udało się nawet uodpornić na tłumiące czarodziejską moc efekty dwimerytu.
W rozgrywce fabularnej postaci z rozwiniętą odpornością na magię mogą liczyć na zwalczanie klątw, przebijanie barier ochronnych, blokowanie swych myśli przed sondowaniem umysłu czy niewrażliwość na wiedźmińskie i guślarskie uroki.
W rozgrywce fabularnej postaci z rozwiniętą odpornością na magię mogą liczyć na zwalczanie klątw, przebijanie barier ochronnych, blokowanie swych myśli przed sondowaniem umysłu czy niewrażliwość na wiedźmińskie i guślarskie uroki.