Broń obuchowa i topory

Opis fabularny

Posługiwanie się broniami obuchowymi i toporami to najbardziej popularny, obok broni polowej, rodzaj walki krótkodystansowej. W doświadczonych rękach oręż tego typu potrafi siać prawdziwe spustoszenie wśród wrogów, nawet tych ciężko opancerzonych. O ile topory siłę impetu łączą z mocnymi cięciami, tak młoty i buławy całą moc skupiają na obrażeniach miażdżonych, co może dodatkowo uszkodzić zbroję przeciwnika oraz znacznie go zmęczyć. Nabijane pałki czy wekiery korzystają ze specjalnie zamontowanych kolców do przebijania.

Z bogatego wachlarza broni obuchowej korzysta bardzo szeroka grupa społeczeństwa na całym kontynencie. Są to pałki, cepy, siekiery, piernacze czy toporki, które służą wieśniakom i mieszczaństwu do ochrony osobistej czy nawet w bitwie. Wyrafinowane młoty bojowe bądź buławy uznawane są za oręż majestatu i chętnie noszony jest przez wszelkiej maści rycerzy czy oficerów wojskowych.
W rozgrywce fabularnej Mistrzowie Gry wezmą tę umiejętność pod uwagę podczas adekwatnych sytuacji, np. niemechanicznego starcia z innym graczem lub bohaterem niezależnym.

Użycie i rozwój

Aby użyć umiejętności, należy wejść w tryb walki (w gumpie postaci lub poprzez tabulator) i wybrać cel, który ma zostać zaatakowany. Postać będzie uderzać z najszybszą możliwą częstotliwością daną dzierżonej broni.

Pierwszych 20% umiejętności Walki bronią polową mogą nas nauczyć wyszkoleni instruktorzy, napotkani rycerze bądź doświadczeni żołnierze. Aby samodzielnie wytrenować tę umiejętność należy jak najwięcej ćwiczyć – w salach treningowych, w walkach kontrolnych z partnerem bądź podczas eksploracji i zwiedzania świata.

Do poziomu 50% umiejętność możemy ćwiczyć na manekinach treningowych. Powyżej poziomu 50% możemy się szkolić jedynie walcząc z innym przeciwnikiem. Najpopularniejszą i najbardziej efektywną metodą są sparingi między dwoma postaciami. Najlepsze efekty osiąga się podczas sparingów bronią o niskich obrażeniach i wysokiej prędkości, co pozwala wydłużyć czas między odpoczynkiem na zregenerowanie swoich ran. Oprócz kontrolowania paska życia, warto również zwracać uwagę na pasek kondycji, ponieważ jej niski poziom wydłuża naukę

Mechanika
    Broń obuchowa:
  • Bronie jednoręczne z tej dziedziny można używać konno;
  • Wszystkie bronie tego typu mają zasięg jednego pola;
    Broń miażdżąca:
  • Przy trafieniu obuchem, odbierane są celowi punkty kondycji;
  • Obuchy są brońmi jednoręcznymi i zadają stosunkowo niskie obrażenia;
    Broń sieczna:
  • Topory są w większości brońmi dwuręcznymi, zadają największe obrażenia w grze
  • Mają niską prędkość ataku

Przykładowe macro
!Loop
Assistant.Macros.DoubleClickAction|1073756432|38945
Assistant.Macros.PauseAction|00:00:03

Gdzie Double Click należy ustawić na manekin.

Umiejętności komplementarne
Przedmioty – broń miażdżąca
Buzdygan Silna broń w formie stalowej głowicy osadzonej na wzmacnianym, drewnianym trzonku. Idealny oręż przeciwpancerny, stosowany niemal wyłącznie w połączeniu z tarczą.
Cep bojowy Prosta, acz skuteczna broń obuchowa w postaci wzmacnianego żelazem drewnianego bijaka przymocowanego do  trzonka.
Ceremonialna buława Symbol wysokiej rangi militarnej, zazwyczaj dzierżony przez oficerów wojskowych. Dla owych oficerów ta buława jest przede wszystkim ozdobą, lecz w odpowiednich rękach może być dewastacyjna dla przeciwnika.
Młot bojowy Służący zarówno do zadawania ciosów miażdżących, jak i przebijających oręż wzbudzający postrach w każdej bitwie.
Morgensztern Osadzona na drewnianym trzonku głowica tej broni może przypominać gwiazdę. Zabójcza w połączeniu z tarczą, jednak kompletnie nie nadaje się do blokowania ciosów.
Nabijana pałka Solidny drewniany badyl naszpikowany gwoździami osadzonymi na żelaznej podstawie. Prymitywna, acz stosunkowo skuteczna broń.
Nilfgaardzki młot bojowy Służący zarówno do zadawania ciosów miażdżących, jak i przebijających oręż wzbudzający postrach w każdej bitwie. Wykonany w cesarskim stylu przy użyciu ciemnej stali.
Nilfgaardzki morgensztern Osadzona na drewnianym trzonku głowica tej broni może przypominać gwiazdę. Zabójcza w połączeniu z tarczą, jednak kompletnie nie nadaje się do blokowania ciosów. Wykonana w cesarskim stylu przy użyciu ciemnej stali.
Piernacz Forma buławy ze stalową głowicą o zaostrzonych piórach, dzięki czemu prócz zadawania ciężkich ciosów miażdżących, piernacz jest zdolny również do cięć.
Pałka Prymitywny badyl służący do obijania przeciwnika. Wbrew pozorom potrafi wyrządzić niemałe szkody.
Wekiera Zwana również nasieką, wekiera to odmiana maczugi z żelazną głowicą nabijaną gwoździami. Dawniej często używana przez rycerstwo, dziś uważana za broń raczej prymitywną.
Wojskowy buzdygan Zabójczy buzdygan o wyprofilowanych i zaostrzonych piórach. Jedna z ulubionych bocznych broni rycerskich.
Wójtowska buława Zdobione narzędzie wymiaru surowej sprawiedliwości o solidnej konstrukcji i pięknych zdobieniach.
Żelazny piernacz Stosunkowo kruchej konstrukcji broń obuchowa w formie żelaznej, zaostrzonej głowicy osadzonej na drewnianym trzonku.

Przedmioty – Broń sieczna i kłująca
Cintryjski topór Długi, aczkolwiek lekki topór jednoręczny ze stalową głowicą. Z uwagi na swą wagę zadaje głównie obrażenia sieczne.
Czekan Służąca do przebijania broń stalowa, początkowo występująca z głowicą w formie wąskiej siekierki.
Gemmerski nadziak Solidnej konstrukcji broń przebijająca wykonana z ciemnej stali nilfgaardzkiej. Dodatkowo obciążony w celu zadawania silniejszych ciosów, niż popularny czekan.
Kaedweński topór Ciężki stalowy topór przystosowany do użytku dwuręcznego. Nie jest zbyt długi, przez co nie posiada dobrego zasięgu, jednak celnie wymierzony cios tą bronią powoduje poważne obrażenia obuchowo-sieczne.
Katowski topór Wielki i ciężki topór służący do zadawania najwyższej kary. Zbyt ciężki do swobodnego używania w walce, jednak w ostateczności może zadać przerażające obrażenia.
Kilof Stalowe narzędzie górnicze, przez chłopstwo często stosowane jako broń.
Mahakamski kilof Wzmocniona krasnoludzką stalą wersja pospolitego kilofa. Solidne narzędzie, ale i nie najgorsza broń.
Mahakamski topór Zdobiony runami krasnoludzki topór jednoręczny wykonany z niezwykle trwałej, mahakamskiej stali.
Mahakamski topór bojowy Krótki topór z krasnoludzkiej stali. Szybki i łatwy w dzierżeniu, a przy tym niezwykle skuteczny.
Mahakamski topór dwuręczny Ciężki dwuręczny topór zdobiony runami. Ulubiona broń bitewna krasnoludzkich weteranów, rzadziej dzierżony przez ludzi czy elfów. Idealnie wyważone narzędzie wojny.
Nilfgaardzki topór Kuty z ciemnej stali topór o niezwykle wytrzymałej konstrukcji. Często znajduje się na wyposażeniu majętnych cesarskich zbrojnych.
Siekiera Proste narzędzie używane do rąbania drewna, jednak równie dobrze może służyć za oręż. Przystosowane do dzierżenia oburącz.
Topór bojowy Krótki stalowy topór o wąskiej głowni zadający niemałe obrażenia sieczne i miażdżące.
Żelazna siekiera Słabsza i tańsza wersja siekiery stalowej. Proste narzędzie służące do rąbania drewna.
Żelazny czekan Służąca do przebijania broń żelazna, początkowo występująca z głowicą w formie wąskiej siekierki.
Żelazny kilof Słabsza i tańsza wersja kilofa stalowego będąca narzędziem górniczym, przez chłopstwo często stosowane jako broń.
Żelazny topór bojowy Krótki żelazny topór o wąskiej głowni zadający obrażenia sieczne i miażdżące.