Magia i czarodzieje

 

Magia i Moc

Magia jest zjawiskiem, które pojawiło się na świecie bardzo dawno, prawdopodobnie wraz z Koniunkcją Sfer. Ludzie nauczyli się posługiwania magią od Starszych Ras, głównie od elfów. Krasnoludy i gnomy rozwijały pewien rodzaj magii wraz z technologią, dzięki czemu nauczyły się ją zaklinać w kamienie i metal, by tworzyć runy, które następnie przekształcano w zaklęcia służące m.in. do wzmacniania narzędzi, oręża lub pancerzy. 

 

 

Czarodzieje, czyli osoby ściśle związane z magią i używające jej na co dzień, nauczyli się korzystania z intersekcji (miejsc wypełnionych mocą magiczną), aby formułować zaklęcia. Owa moc wynika z potęgi żywiołów, a każdy z nich posiada swe własne cechy. Np. żyły wodne, z których czerpanie uważa się za najłatwiejsze i najbezpieczniejsze, pozwalają na wywoływanie deszczu, manipulowanie falami morskimi czy nawet zatrzymanie lub spowodowanie powodzi. Typową magią żywiołów posługują się przede wszystkim druidzi, a prostych zaklęć magicznych w postaci znaków używają też wiedźmini. Ciekawostkę stanowi również fakt, iż z niewyjaśnionych powodów podstawami magii posługują się też niektórzy kapłani lub kapłanki bóstw Kreve, Melitele lub Freyji, choć nie posiadają żadnego szkolenia.
Wprawieni czarodzieje ze szkół magicznych potrafią wykorzystać moc do telekomunikacji, teleportacji, kontroli umysłu lub nekromancji, czyli zaglądania za zasłonę śmierci. Zarówno władza magiczna w postaci Kapituły i Najwyższej Rady Czarodziejów na północy, jak i cesarz Nilfgaardu zakazali powszechnego stosowania nekromancji i kontroli umysłu. 

***


 

Czarodzieje

Osoby posiadające rozległą i ćwiczoną wiedzę w zakresie magii zwane są czarodziejami. Potrafią oni sprawnie posługiwać się mocą i formułować skomplikowane zaklęcia. W historii mają swoje miejsce już od samego jej początku. Są osobami znanymi i szanowanymi, zwłaszcza w Królestwach Północy, gdzie cieszą się przywilejami godnymi szlachty. W Cesarstwie Nilfgaardu ich rola społeczna jest znacznie umniejszona i nie posiadają tych samych prerogatyw, co ich koledzy i koleżanki z północy. O ile w królestwach Nordlingów czarodzieje często zasiadają w radach władców, tak cesarscy magowie niechętnie dopuszczani są na dwór, przez co z reguły nie uczestniczą w życiu politycznym.  
Praktyki magiczne rozwijane są w wyspecjalizowanych szkołach magicznych. Na północy są nimi Akademia Magiczna w Ban Ard (szkoląca mężczyzn) oraz Aretuza (edukująca wyłącznie kobiety), natomiast w Nilfgaardzie czarodzieje uczą się na Cesarskiej Akademii Magicznej. 

Magowie korzystają ze specjalnych zaklęć i specyfików, dzięki czemu zachowują urodę i pozorną młodość oraz są długowieczni. Czarodziejki z Północy często odziewają się w wyzywające stroje i noszą rozpuszczone włosy, zaś czarodzieje są zazwyczaj eleganccy i uwielbiają manifestować nadany im status społeczny. W Nilfgaardzie zarówno kobiety jak i mężczyźni praktykujący magię odziewają się zazwyczaj o wiele skromniej i nie dbają o wygląd tak bardzo, jak ich północni koledzy po fachu. 

Kontrolę nad czarodziejami z północy sprawowała do niedawna wspomniana już Kapituła i Najwyższa Rada Czarodziejów – organizacja zrzeszająca najwybitniejszych praktyków magii. Ugrupowanie zostało jednak rozwiązane 2 lipca roku 1267. Od tamtej pory tymczasową kontrolę nad rozwojem magii w królestwach sprawują rektoraty w Ban Ard i Aretuzie. 
W Nilfgaardzie sytuacja wygląda podobnie, gdyż to rada akademii trzyma pieczę nad czarodziejami, choć jej decyzje i poczynania zależą od łaski cesarza Emhyra var Emreisa. 

Choć „czarodziej” lub „czarodziejka” są nazwami powszechnie stosowanymi przez laików do określenia osób korzystających z magii, tak magowie posiadają konkretne tytuły w zależności od stopnia wyszkolenia. Adeptami nazywa się młodych uczniów o ograniczonych umiejętnościach, a mistrzami lub mistrzyniami określa się osoby, które ukończyły szkołę magiczną. Wybitnie uzdolnionym czarodziejom przyznaje się honorowe tytuły czarnoksiężnika, arcymistrza bądź arcymistrzyni. 

***


 

Druidzi

Druidzi są kastą mutantów posługujących się magią żywiołów. Większość ich praktyk, podobnie jak proces nauk oraz mutacji owiane są tajemnicą. Swe praktyki skupiają wokół drzew i korzystają wyłącznie z magii natury. Organizują się w Kręgi, na których czele stoją hierofanci lub flaminiki. Niżej w hierarchii stoją starsi druidzi, następnie druidzi, a niewykształconych praktyków określają mianem akolitów. 

 

 

Działalność druidów zwykle ogranicza się do ochrony lasów, jezior czy mórz. Starają się też ograniczyć pomór zwierząt, dlatego nakłaniają władców do ograniczania połowów ryb oraz polowań. Powszechnie uważa się, iż jemiolarze (jak pogardliwie określają ich laicy) bardziej dbają o rośliny i zwierzęta, niż o ludzi, krasnoludów czy elfów. 

Mimo, że część ludu uznaje ich za mało szkodliwych i spokojnych dziwaków, druidzi potrafią być surowi i śmiertelnie niebezpieczni. Wtargnięcie do ich świętych gajów bez zaproszenia może zakończyć się dla intruza karą lub nawet śmiercią. 

***


 

Wiedźmy i kultyści

O wiedźmach oraz czarownikach, którzy potrafią korzystać z pewnego zakresu magii bez przejścia żadnego szkolenia niewiele wiadomo i stanowią prawdziwą zagadkę nawet dla badaczy. Prawdopodobnie ich zdolności są zasługą przekazywanej z pokolenia na pokolenie wiedzy. Korzystający z mocy magicznej wiedźmy czy guślarze niewiele na ten temat mówią, lecz wiadomym jest iż niektórzy z nich za pomocą zaklęć potrafią leczyć rany, przewidywać przyszłość, zdejmować złe uroki lub rzucać klątwy. 
Szczególnie mroczną grupą paramagików są czciciele Coram Agh Ter. Kapłani oddający cześć temu złemu bóstwu są specjalistami w nakładaniu klątw na swe ofiary, a także zadawania bólu i śmierci za pomocą plugawych zaklęć. Kultyści Corama żyją w ukryciu i odosobnieniu lub wtopieni są w społeczeństwo, zaś swe praktyki odbywają w ścisłej tajemnicy, bowiem są osobnikami ściganymi przez prawo zarówno świeckie, jak i kościelne. 

***