Cesarstwo Nilfgaardu

Wielkie mocarstwo obejmujące wszystkie państwa na południe od Gór Amell, a także mające wpływ na królestwo Cintry i jej terytoria wasalne. Powstało na skutek ekspansji królestwa Nilfgaardu, które połykało sąsiednie państwa i ostatecznie przekształcone zostało w cesarstwo. Stolicą Nilfgaardu i zarazem siedzibą cesarza Emhyra var Emreisa jest miasto o tej samej nazwie leżące nad rzeką Albą, daleko na południu kontynentu. 

Prowincjami cesarstwa zarządzają prefekci lub namiestnicy, a w przypadku królestw w pełni zależnych od Nilfgaardu (np. Cintra, Maecht, Metinna), królowie. 

Cesarstwo Nilfgaardu posiada najlepiej wyposażoną i największą armię na całym kontynencie. W II Wojnie nilfgaardczycy wystawili do boju ok. 150 tyś. żołnierzy. Armia podzielona była na różne grupy operacyjne, a najwyższym dowódcą był marszałek. 

W Królestwach Północy Nilfgaardczykami nazywani są wszyscy poddani pochodzący z krain na południe od Gór Amell, jednak w rzeczywistości tylko rdzenni mieszkańcy stolicy cesarstwa i jej najbliższych okolic są określani tym mianem. Poddani z prowincji lub zależnych państw określają się zgodnie z pochodzeniem (Vicovarczyk, Metinnczyk, Cintryjczyk, Geseńczyk, itd). 

Choć na całym terytorium cesarstwa istnieje wiele różnych religii (zwykle bardzo podobnych do tych z północy), tak dominującą wiarą jest Kult Solarny. Wierzenia teistyczne nie są dopuszczane do polityki, lecz obrażanie uczuć religijnych jest prawnie karane (podobnie jak rasizm). 
Podobnie sprawa ma się w przypadku czarodziejów, którzy w Nilfgaardzie w większości sprowadzeni są do roli zwykłych poddanych i nie posiadają żadnych specjalnych przywilejów – z nielicznymi wyjątkami, takimi jak czarodziej Xarthisius czy czarodziejka Assire var Anahid, którzy znajdowali się bliżej dworu i mieli pewien wpływ oraz posłuch u cesarza. 

***